Nieuws & Pers
Mijn nieuwe liefde…
Mijn ruim veertig jaar oude Volvo, waarvan ik niet had verwacht ooit afscheid te nemen, gaf het op. Het is niet dat ik het niet zag aankomen; het opgeven ging stapsgewijs, alsof hij me wilde waarschuwen, me zachtjes wilde laten wennen aan een leven zonder hem. Mijn liefde voor hem was groot en dus voelde de eerste keer dat ik hem hardop vervloekte als verraad, als die eerste stap richting die onvermijdelijke breuk. Ik probeerde het onmiddellijk goed te maken, sprak mijn excuses sussend uit en streelde zijn gebarsten dashboard. De daaropvolgende keren dat ik me tegen hem keerde, deed ik dat niet meer. En hij begon het vaker op te geven. Tot het moment dat ingrijpen om te voorkomen dat hij een rekwisiet in onze schuur zou worden te kostbaar werd om nog te overwegen. ‘Hij lijkt wel stervende,’ zei mijn garagist en boog plechtig zijn hoofd om niet veel later voorzichtig te opperen dat uitkijken naar een jonger exemplaar mijn leven een stuk zou veraangenamen. Ik brieste nee!, in stilte, in mezelf. Die auto was een van mijn liefdes, hoe kon hij denken dat… En toch keek ik, stiekem, praatte er niet over, probeerde mezelf te negeren in mijn zoektocht naar iets nieuws. Onbewust, of wellicht toch bewuster dan ik wilde toegeven, begon ik afstand te nemen, afscheid te nemen en keek ik rond: wat is er op de markt, wat vind ik leuk? Mijn nieuwe liefde kwam op mijn pad, iets te snel, en dus nam ik gepast afstand, liet hem slechts zeer beperkt toe in mijn gedachten. Dat liefde zich niet laat regisseren bleek al snel en slapeloze nachten volgden. Afscheid nemen viel me nog zwaarder dan ik had gedacht. De euforie bleef uit toen ik koos voor de ander. Liefde moet groeien, dacht ik, die ander zit nog teveel in mijn hoofd. En iedereen kent mij met die ander, wat zullen ze wel niet denken? De eerste keer samen voelde echter wel oké, die liefde komt wel, dacht ik, heb geduld. We gingen naar de supermarkt en ik liet je even alleen. Toen ik terugkwam stond een man je te bewonderen. ‘Wat een prachtig exemplaar,’ zei die man. ‘Dat moest ik gewoon even tegen je zeggen. Echt prachtig. Dat zijn ze, he?’ Ik knikte. ‘Mam,’ zei mijn dochter later, ‘toen die man dat tegen je zei over je nieuwe Volvo, stond je helemaal te shinen!’ En ik wist, die nieuwe liefde is er. Ik moet er alleen nog even aan wennen.
Geplaatst op: 14 februari, 2018
